عصب روانشناسی
فهیمه حمزه نژادی؛ فریبرز باقری؛ محمد حاتمی؛ فریبرز درتاج
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی خودتنظیمی رفتارتوجهی بر حافظه کاری، نارسایی توجه و بیش‌‌فعالی کودکان انجام شد. روش: این پژوهش به روش آزمایشی با طرح پیش‌‌آزمون– پس‌‌آزمون با گروه آزمایش و یک گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری، شامل کلیه کودکان 7 تا 12 ساله مبتلا به نارسایی توجه و بیش‌‌فعالی بود که در سال تحصیلی 99-1398 به مراکز مشاوره ...
بیشتر
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی خودتنظیمی رفتارتوجهی بر حافظه کاری، نارسایی توجه و بیش‌‌فعالی کودکان انجام شد. روش: این پژوهش به روش آزمایشی با طرح پیش‌‌آزمون– پس‌‌آزمون با گروه آزمایش و یک گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری، شامل کلیه کودکان 7 تا 12 ساله مبتلا به نارسایی توجه و بیش‌‌فعالی بود که در سال تحصیلی 99-1398 به مراکز مشاوره و روانشناسی منطقه 5 تهران مراجعه کرده و تحت درمان دارویی ریتالین قرار داشتند. نمونه‌‌گیری به روش تصادفی ساده انجام شد. سپس از میان 40 نفر که بیشترین علائم بیش‌‌فعالی- نارسایی توجه و کمترین نمره را در حافظه کاری کسب کردند، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش جداگانه در 8 جلسه هفتگی 60 دقیقه‌ای مداخله پژوهش شرکت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار ماند. ابزار اندازه‌‌گیری پژوهش شامل پرسشنامه علایم مرضی کودکان (CSI-4) و مقیاس سنجش حافظه کاری آلوی و همکاران (2008) بود. داده‌‌های آماری به کمک تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته-ها: یافته‌‌ها حاکی از آن است که مداخله‌‌های خودتنظیمی رفتارتوجهی برحافظه‌کاری و کاهش نشانگان نارسایی توجه- بیش‌‌فعالی کودکان مؤثر است. نتیجه‌گیری: آموزش مهارت‌های خودتنظیمی رفتارتوجهی تأثیر چشمگیری بر حافظه کاری کودکان ADHD داشت.
حدیث غفاری خلیق؛ مهدیه رحمانیان؛ احمد علی پور
دوره 4، شماره 13 ، شهریور 1397، ، صفحه 123-138
چکیده
مقدمه : این پژوهش به منظور بررسی کارایی تحریک الکتریکی مستقیم کورتکس مغز(tDCS) بر کاهش و بهبود مشکلات رفتاری کودکان دارای اختلال ADHD 7 الی 12 سال انجام گردید. روش: 22 نفر از کودکانی 7 الی 12 ساله که اختلال ADHD در ایشان توسط یک روانشناس یا روانپزشک تایید شده بود و یا توسط انجام مصاحبه بالینی بر اساس ملاکهای تشخیصی DSM-V و تست کانرز والدین مبتلا ...
بیشتر
مقدمه : این پژوهش به منظور بررسی کارایی تحریک الکتریکی مستقیم کورتکس مغز(tDCS) بر کاهش و بهبود مشکلات رفتاری کودکان دارای اختلال ADHD 7 الی 12 سال انجام گردید. روش: 22 نفر از کودکانی 7 الی 12 ساله که اختلال ADHD در ایشان توسط یک روانشناس یا روانپزشک تایید شده بود و یا توسط انجام مصاحبه بالینی بر اساس ملاکهای تشخیصی DSM-V و تست کانرز والدین مبتلا به اختلال ADHD تشخیص داده شده بودند به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. پیش از مداخله،سیاهه رفتاری کودکان برای کودکان هر دو گروه اجرا گردید.برای گروه آزمایشی در نقاط FC3 و FC4 طی مدت 15 روز مداخله تحریک الکتریکی کورتکس مغز انجام گرفت.سیاهه رفتاری کودکان پس از مداخله و مجددا به فاصله دو ماه از اتمام مداخله از کودکان گرفته شد. یافته‌‌ها: تحلیل داده‌‌های پژوهش به کمک شاخصهای مرکزی میانگین و انحراف معیار و به کارگیری واریانس با اندازه‌‌گیری مکرر نشان داد میان ویژگیهای رفتاری کودکان تحت مداخله با روش (tDCS) و کودکان گروه گواه تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه‌گیری: تحریک الکتریی کورتکس مغز در نواحی FC3 و FC4 میتواند به بهبود ویژگیهای رفتاری و کاهش علایم اختلال ADHD در کودکان دارای اختلال ADHD کمک نماید.
