روانشناسی
عزت‌اله کردمیرزا نیکوزاده
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان‌درمانی کمک‌کننده به روان‌گردانی ذهن بر بهبود نشانه‌های بی‌خوابی و توانایی‌های شناختی در مصرف‌کنندگان مزمن کانابیس انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری سه‌ماهه بود. جامعه آماری شامل افراد مصرف‌کننده کانابیس مراجعه‌کننده به مراکز ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان‌درمانی کمک‌کننده به روان‌گردانی ذهن بر بهبود نشانه‌های بی‌خوابی و توانایی‌های شناختی در مصرف‌کنندگان مزمن کانابیس انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری سه‌ماهه بود. جامعه آماری شامل افراد مصرف‌کننده کانابیس مراجعه‌کننده به مراکز درمان اعتیاد شهر تهران در سال ۱۴۰۳ بود. تعداد ۳۰ نفر بر اساس روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام ۱۵ نفر) گمارش شدند. مداخله مشتمل بر هفت جلسه ۹۰ دقیقه‌ای گروهی (هفتگی) با رویکرد مبتنی بر روان‌گردانی ذهن و مطابق پروتکل روان‌درمانی کمک‌کننده به روان‌گردانی ذهن (وگت و همکاران، 2019) بود. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ و پرسشنامه توانایی‌های شناختی (نجاتی، 1392) بود که در سه مرحله تکمیل شد. نتایج با آزمون تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر و به کمک نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۶ تحلیل شد. یافته‌های این پژوهش نشان داد که روان‌درمانی کمک‌کننده به روان‌گردانی ذهن می‌تواند به بهبود کیفیت خواب و ارتقاء توانایی‌های شناختی در مصرف‌کنندگان مزمن کانابیس کمک کند. این مداخله به عنوان روشی مؤثر در فرآیند درمان اعتیاد به کانابیس قابل توصیه است.
