فرزانه حاتمی؛ فرشید طهماسبی؛ الهام حاتمی شاه میر
دوره 3، شماره 8 ، خرداد 1396، ، صفحه 85-102
چکیده
مقدمه: هدف از اجرای پژوهش حاضر، تعیین تأثیر مشاهده و تصویرسازی پرتاب آزاد بسکتبال بر واکنش نورون‌های آینهای بود. روش: 10 دانشجوی پسر مبتدی (میانگین سنی؛ 5/1 ±2/23 سال) به‌صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. ترتیب مشاهده و تصویرسازی به‌صورت موازنه متقابل کنترل شد. امواج مغزی شرکتکنندگان در چهار حالت استراحت با چشمان باز، ...
بیشتر
مقدمه: هدف از اجرای پژوهش حاضر، تعیین تأثیر مشاهده و تصویرسازی پرتاب آزاد بسکتبال بر واکنش نورون‌های آینهای بود. روش: 10 دانشجوی پسر مبتدی (میانگین سنی؛ 5/1 ±2/23 سال) به‌صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. ترتیب مشاهده و تصویرسازی به‌صورت موازنه متقابل کنترل شد. امواج مغزی شرکتکنندگان در چهار حالت استراحت با چشمان باز، بسته، مشاهده و تصویرسازی پرتاب آزاد به‌صورت بیرونی توسط دستگاه الکتروانسفالوگرافی ثبت گردید. سرکوب ریتم میو به‌صورت نسبت توان موج آلفا در حالت مشاهده و تصویرسازی به توان موج آلفا در حالت استراحت با چشمان باز و بسته محاسبه شد. یافتهها: نتایج آزمون تحلیل واریانس درونگروهی 3×2 (شرایط آزمون: مشاهده و تصویرسازی؛ منطقه عصبی: 3C، 4C، Cz) در دو حالت استراحت با چشمان باز و بسته نشان میدهند که اثر اصلی شرایط آزمون معنادار است (01/0 ≥ P)، بهگونهای که بین سرکوب ریتم میو در دو حالت مشاهده و تصویرسازی تفاوت معناداری وجود دارد. به‌عبارت‌دیگر، ریتم میو در حالت مشاهده نسبت به تصویرسازی به‌طور معناداری بیشتر سرکوب شده است (01/0 ≥ P)، اما اثر اصلی منطقه عصبی و تعامل آنها معنادار نبود. نتیجهگیری: نتایج تحقیق پیشنهاد میکنند که سرکوب بیشتر ریتم میو در حالت مشاهده نسبت به تصویرسازی نشاندهندهی واکنش بیشتر نورون‌های آینهای به مشاهدهی عمل است. لذا به نظر میرسد مشاهده نسبت به تصویرسازی راهبرد مؤثرتری در فرایند آموزش است.
