محمد اورکی؛ رضا فرجی؛ حسین زارع؛ وحید نجاتی
دوره 3، شماره 11 ، اسفند 1396، ، صفحه 103-114
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تحریک فراجمجمهای مغز با استفاده از جریان مستقیم الکتریکی(TDCS) بر کارکردهای اجرایی بازماندگان جنگی مبتلا به اختلال استرس پس آسیبی(PTSD) انجام گرفت. روش: این پژوهش از منظر اجرا از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه آزمایش و شم/پلاسیبو بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ...
بیشتر
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تحریک فراجمجمهای مغز با استفاده از جریان مستقیم الکتریکی(TDCS) بر کارکردهای اجرایی بازماندگان جنگی مبتلا به اختلال استرس پس آسیبی(PTSD) انجام گرفت. روش: این پژوهش از منظر اجرا از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه آزمایش و شم/پلاسیبو بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه افراد آسیب دیده (مجروحین جنگی) شهر کرمانشاه بود و حجم گروه های آزمایش و شم/پلاسیبو جمعاً شامل 30 نفر (هر گروه 15 نفر) بود که به روش نمونهگیری هدفمند(در دسترس)انتخاب شدند.جهت گردآوری دادهها از پرسشنامه ارزیابی اختلال کارکردهای اجرایی روانشناختی بارکلی (BDEFS) و فهرست اختلال استرس پسآسیبی وودرز و همکاران (1994) استفاده شد و داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس چندمتغیره تحلیل شدند. یافتهها: نتایج نشان داد بین میانگین نمرات پس‌آزمون خودمدیریتی زمان، خودانگیزشی، خودنظم جویی هیجانی و نمره کل کارکردهای اجرایی بعد از حذف اثر پیش‌آزمون، در گروه های آزمایش و گواه تفاوت معنی‌داری وجود دارد (01/0˂P). به عبارتی می‌توان گفت که تحریک فراجمجمهای مغز با استفاده از جریان مستقیم الکتریکی(TDCS)منجر به افزایش سازههای مذکور در گروه آزمایش، در مقایسه با گروه شم/پلاسیبو شده است. اما نتایج حاکی از آن بود که بین میانگین پس آزمون خودسازماندهی/حل مسئله و خودکنترلی/بازداری در گروه های آزمایش و شم/پلاسیبو تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0
