عصب روانشناسی
مهدی رحیم زاده؛ محمد اسماعیلی؛ سجاد محمدیاری
چکیده
مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر یک دوره تمرینات منتخب آمادگی جسمانی با و بدون تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمهای مغز بر زمان واکنش و عملکرد تیراندازی در دانشجویان افسری انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان افسری دانشگاه امام علی (ع) بودند. با توجه به نوع و هدف تحقیق، 36 دانشجو به‌صورت تصادفی به 3 گروه آمادگی جسمانی بدون tDCS (12 نفر)، ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر یک دوره تمرینات منتخب آمادگی جسمانی با و بدون تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمهای مغز بر زمان واکنش و عملکرد تیراندازی در دانشجویان افسری انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان افسری دانشگاه امام علی (ع) بودند. با توجه به نوع و هدف تحقیق، 36 دانشجو به‌صورت تصادفی به 3 گروه آمادگی جسمانی بدون tDCS (12 نفر)، آمادگی جسمانی با tDCS (12 نفر) و گروه شم (12 نفر) به عنوان نمونه‌ی پژوهش، تقسیم شدند. مطالعه شامل مراحل پیش‌آزمون- پس‌آزمون بود. در مرحله پیش آزمون شرکت‌کنندگان به اجرای10 شلیک با تپانچه و 20 کوشش برای هر یک از زمان‌های واکنش ساده و انتخابی پرداختند و عملکرد آن‌ها ثبت شد. دوره تمرینی و تحریک شامل 10 جلسه بود. مرحله پس‌آزمون مشابه با پیش‌آزمون و با اختلاف 24 ساعت از همدیگر صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. برای مقایسه زوجی گروه‌ها از آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. نتایج نشان داد که تمرینات آمادگی جسمانی و تحریک الکتریکی مستقیم فرا جمجمه‌ای مغز (tDCS) تأثیر معنیداری بر زمان واکنش ساده و انتخابی دارد، هم چنین آمادگی جسمانی همراه با تحریک الکتریکی مستقیم مغز تأثیر معنیداری بر عملکرد و دقت تیراندازی دارد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، می توان پیشنهاد کرد که تحریک الکتریکی مستقیم جمجمه (tDCS)، که نوعی تحریک مغزی است، به عنوان تکنیک و مکمل تمرینات آمادگی جسمانی برای افزایش عملکرد و عوامل شناختی- ادراکی در برنامه‌های نظامی دانشجویان افسری مورد استفاده قرار گیرد.
