مسعود دهقان؛ نیما مشتاقی
چکیده
مقدمه: فرایند بازنگری در گفتمان به‌مثابۀ یکی از رایج‌ترین نشانه‌های اختلال گفتمان سالمندان مبتلابه زوال عقل نوع آلزایمر پرداخته شد. ازاین‌رو، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی بازنگری در گفتمان سالمندان دارای زوال عقل نوع آلزایمر بر اساس دیدگاه اشگلُف، جفرسون و ساکس است. روش: این پژوهش کمی و از نوع علّی-مقایسه‌ای است که در سرای سالمندان ...
بیشتر
مقدمه: فرایند بازنگری در گفتمان به‌مثابۀ یکی از رایج‌ترین نشانه‌های اختلال گفتمان سالمندان مبتلابه زوال عقل نوع آلزایمر پرداخته شد. ازاین‌رو، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی بازنگری در گفتمان سالمندان دارای زوال عقل نوع آلزایمر بر اساس دیدگاه اشگلُف، جفرسون و ساکس است. روش: این پژوهش کمی و از نوع علّی-مقایسه‌ای است که در سرای سالمندان شهر کرمانشاه در سال 1398 انجام شده است. جامعۀ آماری این پژوهش شامل 20 آزمودنی (10 سالمند بیمار مبتلابه زوال عقل نوع آلزایمر و 10 سالمند سالم) بودند که پس از بررسی پرونده‌های پزشکی آن‌ها، به لحاظ سن (75-63)، جنسیت (مرد و زن)، بی‌سواد‌بودن و گویش‌ور بودن زبان کٌردی (گویش کلهری) همتا شدند. برای تعیین میزان زوال عقل، آزمون تعیین سطح کارکرد حافظه برگزار شد و افراد با نمرات (2>نمره≥5/0) انتخاب شدند. سپس، به مدت 10 دقیقه به پرسش‌های مربوط به خانواده، روز خود، زندگی و چگونگی برگزاری جشن عید نوروز پاسخ دادند و گفتگوها ثبت و آوانگاری شدند. در ادامه، بر اساس مدل دایکسترا کدگذاری و نتایج آماری با استفاده از آزمون تی مستقل تعیین شد. یافته‌ها: تفاوت بین دو گروه بیمار و سالم را به لحاظ منبع مشکل با (003/0=P)، بازنگری کننده در همۀ موارد (به‌غیراز امکان درک تصحیح توسط شنونده) با 05/0P< و نوع بازنگری در همۀ موارد (به‌غیراز جایگزینی) با 05/0P<، معنا‌دار بود. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که جنبۀ گفتمانی منبع مشکل از فراوانی قابل توجهی برخوردار بود و بیشترین فراوانی در مورد مقوله‌های بازنگری و انواع بازنگری به ترتیب مربوط به درخواست کمک و حذف بود.
