لیلی سیه جانی؛ حسین زارع؛ محمد اورکی؛ مهدی شریف‌الحسینی
چکیده
هدف: این پژوهش با هدف تدوین یک برنامه توانبخشی شناختی و بررسی تأثیر آن بر عملکردهای شناختی و رضایت از زندگی در سالمندان مبتلا به آلزایمر خفیف انجام گرفت. روش: در این پژوهش از روش نیمهآزمایشی پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری با گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری شامل کل سالمندان مبتلا به آلزایمر خفیف مقیم آسایشگاههای سالمندان ...
بیشتر
هدف: این پژوهش با هدف تدوین یک برنامه توانبخشی شناختی و بررسی تأثیر آن بر عملکردهای شناختی و رضایت از زندگی در سالمندان مبتلا به آلزایمر خفیف انجام گرفت. روش: در این پژوهش از روش نیمهآزمایشی پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری با گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری شامل کل سالمندان مبتلا به آلزایمر خفیف مقیم آسایشگاههای سالمندان منطقه شمیرانات تهران از زمستان 1397 تا تابستان 1398 است. گروه نمونه شامل 50 نفر با تشخیص آلزایمر خفیف توسط پزشک به روش هدفمند و با غربالگری توسط آزمون معاینه مختصر وضعیت ذهنی(MMSE) به شرط کسب نمره بین 20 تا 25 انتخاب شدند و به روش گمارش تصادفی در دو گروه 25 نفری آزمون و گواه قرار گرفتند. مداخلات شناختی به مدت 20 جلسه، هفتهای دو جلسه و هر جلسه بین 45 دقیقه تا یک ساعت در گروه آزمون انجام شد. برای جمعآوری اطلاعات از آزمونهای حافظه وکسلر بزرگسالان(WMSQ)، دستهبندی کارتهای ویسکانسین(WCST)، توانمندی شناختی سالمندان از تغییرات فردی و رضایت از زندگی در سالمندان(LSI-Z) و برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش تحلیل کوواریانس با اندازهگیریهای مکرر استفاده شد. یافتهها: یافتهها نشان داد نمرات گروه آزمون در تمام آزمونهای شناختی و در شاخص رضایت از زندگی نسبت به گروه گواه افرایش یافته است و نتایج آزمون پیگیری یکماهه حاکی از ماندگاری اثربخشی این روش بود . نتیجهگیری: روش توانبخشی شناختی جهت بهبود نقایص شناختی و افزایش رضایت از زندگی در بیماران مبتلا به آزایمر خفیف مفید است و پیشنهاد میشود از این روش بهعنوان یک درمان غیردارویی در این بیماران استفاده شود.
