محسن جرجانی؛ پرویز صباحی؛ محمود نجفی
چکیده
مقدمه: بی‌خوابی یک نگرانی عمده بهداشت عمومی و رایجترین اختلال خواب محسوب می‌شود که درمان آن در راستای ارتقای بهزیستی و عملکرد فرد جایگاه ویژه‌ای دارد. یکی از روش‌های درمانی نوین در مداخلات خواب استفاده از تحریک مستقیم فراجمجمه‌ای است. پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی تحریک مستقیم فراجمجمه‌ای بر تاب‌آوری، توجه انتخابی، تمرکز ...
بیشتر
مقدمه: بی‌خوابی یک نگرانی عمده بهداشت عمومی و رایجترین اختلال خواب محسوب می‌شود که درمان آن در راستای ارتقای بهزیستی و عملکرد فرد جایگاه ویژه‌ای دارد. یکی از روش‌های درمانی نوین در مداخلات خواب استفاده از تحریک مستقیم فراجمجمه‌ای است. پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی تحریک مستقیم فراجمجمه‌ای بر تاب‌آوری، توجه انتخابی، تمرکز و تلاشمندی در مبتلایان به بی‌خوابی صورت گرفت. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی همراه با گروه کنترل با سنجش پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دانشگاه سمنان در سال تحصیلی 99-1398 با تشخیص اختلال بی‌خوابی بود. 20 نفر به عنوان نمونه به صورت هدفمند انتخاب شده و در دو گروه کنترل و آزمایش با گمارش تصادفی قرار گرفتند. از دستگاه تحریک مستقیم فراجمجمه‌ای در جهت مداخله و از پرسشنامه‌های کیفیت خواب پیتزبورگ، تاب‌آوری کانر و دیویدسون و آزمون D2 برای سنجش متغیرها استفاده شد. گروه آزمایش طی 10 جلسه درمانی به مدت 10 دقیقه با ولتاژ 1 میلی‌آمپر تحت مداخله قرار گرفت و گروه کنترل تحت مداخله شم قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد تحریک مستقیم فراجمجمه‌ای منجر به افزایش تاب‌آوری، توجه انتخابی و تمرکز و تلاشمندی و همچنین بهبود بی‌خوابی می‌شود. نتیجه گیری: یافته‌های پژوهش بیانگر آن بود که تحریک مستقیم فراجمجمه‌ای راهبردی مؤثر در افزایش تاب‌آوری، توجه انتخابی، تمرکز و تلاشمندی و بهبود سطح کیفیت خواب است و می‌توان از آن به عنوان روشی مؤثر بهره برد.
