علیرضا لطفی؛ علی رضا رجائی؛ ،مهدی نیری
چکیده
مقدمه:مطالعات متعدد نشان می‌دهد ابتلا به ویروس کرونا که باعث سندرم زجر تنفسی حاد و بیماری کووید-19 می‌شود، میتواند منجر به تغییراتی در سیستم عصبی مرکزی (CNS) شود و برخی از افراد مبتلا به این بیماری ممکن است تا مدتها پس از بهبودی، علائم اختلالات نوروپسیکولوژیک را نشان دهند. هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه کارکردهای نوروپسیکولوژیک ...
بیشتر
مقدمه:مطالعات متعدد نشان می‌دهد ابتلا به ویروس کرونا که باعث سندرم زجر تنفسی حاد و بیماری کووید-19 می‌شود، میتواند منجر به تغییراتی در سیستم عصبی مرکزی (CNS) شود و برخی از افراد مبتلا به این بیماری ممکن است تا مدتها پس از بهبودی، علائم اختلالات نوروپسیکولوژیک را نشان دهند. هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه کارکردهای نوروپسیکولوژیک بیماران بهبود یافته از بیماری و جمعیت سالم انجام شد. روش شناسی: این پژوهش در قالب طرح علی‌مقایسه‌ای انجام شد. نمونه پژوهش متشکل از 65 بیمار بهبود یافته از کووید-19 بود که به روش هدفمند از میان افرادی که در پاییز و زمستان 1400 در مراکز درمانی شهر مشهد مورد پذیرش و درمان قرارگرفته بودند انتخاب و با 65 فرد سالم مقایسه شدند. برای جمع‌آوری دادهها از آزمون‌های رایانه‌ای N-Back ، استروپ رنگی ، طبقه‌بندی کارت‌های ویسکانسین و تکلیف برو/ نرو استفاده شد. دادهها به وسیله آزمون کالموگروف-اسمیرنف و منویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد کارکردهای نوروسایکولوژیک شامل حافظه فعال، بازداری‌شناختی ، بازداری رفتاری (بهجز شاخص خطای حذف در تکلیف برو/نرو) و انعطاف‌پذیری شناختی میان بیماران بهبودیافته از کرونا و افراد غیرمبتلا از تفاوت معناداری برخوردار است. نتیجهگیری: این یافته‌ها نشان می‌دهند که بدکارکردی‌های نوروپسیکولوژیک در میان بهبودیافتهگان از بیماری کرونا بیشتر از افراد غیرمبتلا است و این نقایص ممکن است تأثیرات منفی طولانی‌مدت بر عملکرد مبتلایان بهبودیافته داشته باشد، لذا می‌توانند به عنوان اهداف مهمی در درمان و توانبخشی این بیماران مورد توجه قرار گیرند.
