محیا عبدیان؛ حسین ابراهیمی مقدم؛ هائیده صابری
چکیده
هدف: اختلال نقص توجه-بیشفعالی اختلالی شایع در کودکان است که با بیتوجهی و تکانشگری مشخص میشود. هدف این پژوهش مقایسهی اثربخشی تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمهای در دو ناحیهی پشتی-جانبی پیش پیشانی و گیجگاهی-آهیانهای بر نظریه ذهن درکودکان مبتلا به نقص توجه– بیشفعالی بود. روش: این پژوهش به روش نیمه آزمایشی و طرح آن پیش آزمون ...
بیشتر
هدف: اختلال نقص توجه-بیشفعالی اختلالی شایع در کودکان است که با بیتوجهی و تکانشگری مشخص میشود. هدف این پژوهش مقایسهی اثربخشی تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمهای در دو ناحیهی پشتی-جانبی پیش پیشانی و گیجگاهی-آهیانهای بر نظریه ذهن درکودکان مبتلا به نقص توجه– بیشفعالی بود. روش: این پژوهش به روش نیمه آزمایشی و طرح آن پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعهی آماری شامل دانش آموزان دارای نقص توجه-بیشفعالی در شهر تهران در سال1401بود که از بین آنها ۴۵ نفر با تشخیص اولیه اختلال نقص توجه-بیشفعالی با روش نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه۱۵نفریِ تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمهای در ناحیه پشتی-جانبی پیش پیشانی، تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمهای ناحیه گیجگاهی-آهیانهای و گروه کنترل قرار گرفتند. در این پژوهش تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمهای در دو ناحیهی عنوان شده در۱0جلسه با شدت جریان1میلی آمپر و مدت زمان20دقیقه دردو گروه برای کودکان استفاده شد. برای سنجش نظریه ذهن از پرسشنامهی استرینمن وآزمون ذهن خوانی از طریق چشم بارون کوهن استفاده گردید. یافتهها: آزمون تحلیل واریانس برای مقایسه سه گروه در نظریه ذهن و در مراحل پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری انجام شد. هر دو مداخله در سطح001/0معنیدار و بر نظریه ذهن اثربخش بود. تحریک ناحیه گیجگاهی-آهیانهای نظریه ذهن را افزایش داد اما اثربخشیِ تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمهای در ناحیهی پشتی-جانبی پیش پیشانی بر نظریه ذهن بیشتر بود. نتیجه گیری: با توجه به یافتههای پژوهش، این مداخلات بر نظریه ذهن اثرگذاربوده ومیتواند به عنوان درمان مکمل برای کودکان دارای نقص توجه-بیشفعالی مورد استفاده قرار گیرد.