عصب روانشناسی
مهدی رحیم زاده؛ محمد اسماعیلی؛ سجاد محمدیاری
چکیده
مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر یک دوره تمرینات منتخب آمادگی جسمانی با و بدون تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمهای مغز بر زمان واکنش و عملکرد تیراندازی در دانشجویان افسری انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان افسری دانشگاه امام علی (ع) بودند. با توجه به نوع و هدف تحقیق، 36 دانشجو به‌صورت تصادفی به 3 گروه آمادگی جسمانی بدون tDCS (12 نفر)، ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر یک دوره تمرینات منتخب آمادگی جسمانی با و بدون تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمهای مغز بر زمان واکنش و عملکرد تیراندازی در دانشجویان افسری انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان افسری دانشگاه امام علی (ع) بودند. با توجه به نوع و هدف تحقیق، 36 دانشجو به‌صورت تصادفی به 3 گروه آمادگی جسمانی بدون tDCS (12 نفر)، آمادگی جسمانی با tDCS (12 نفر) و گروه شم (12 نفر) به عنوان نمونه‌ی پژوهش، تقسیم شدند. مطالعه شامل مراحل پیش‌آزمون- پس‌آزمون بود. در مرحله پیش آزمون شرکت‌کنندگان به اجرای10 شلیک با تپانچه و 20 کوشش برای هر یک از زمان‌های واکنش ساده و انتخابی پرداختند و عملکرد آن‌ها ثبت شد. دوره تمرینی و تحریک شامل 10 جلسه بود. مرحله پس‌آزمون مشابه با پیش‌آزمون و با اختلاف 24 ساعت از همدیگر صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. برای مقایسه زوجی گروه‌ها از آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. نتایج نشان داد که تمرینات آمادگی جسمانی و تحریک الکتریکی مستقیم فرا جمجمه‌ای مغز (tDCS) تأثیر معنیداری بر زمان واکنش ساده و انتخابی دارد، هم چنین آمادگی جسمانی همراه با تحریک الکتریکی مستقیم مغز تأثیر معنیداری بر عملکرد و دقت تیراندازی دارد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، می توان پیشنهاد کرد که تحریک الکتریکی مستقیم جمجمه (tDCS)، که نوعی تحریک مغزی است، به عنوان تکنیک و مکمل تمرینات آمادگی جسمانی برای افزایش عملکرد و عوامل شناختی- ادراکی در برنامه‌های نظامی دانشجویان افسری مورد استفاده قرار گیرد.
مژگان فلاح؛ یوسف مقدس تبریزی؛ حسن غرایاق زندی
دوره 4، شماره 13 ، شهریور 1397، ، صفحه 97-108
چکیده
مقدمه: رسیدن به عملکرد بهینه توجه از مهم‌ترین اهداف ورزشکاران در مسابقات ورزشی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش نوروفیدبک بر توجه و عملکرد در مهارت پرتاب آزاد بسکتبال انجام شد. روش: 24 ورزشکار در هر دو جنس به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند و در دو گروه 12 نفری جای گرفتند. در پیش‌آزمون، آزمون توجه انتخابی و توزیع‌شده ...
بیشتر
مقدمه: رسیدن به عملکرد بهینه توجه از مهم‌ترین اهداف ورزشکاران در مسابقات ورزشی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش نوروفیدبک بر توجه و عملکرد در مهارت پرتاب آزاد بسکتبال انجام شد. روش: 24 ورزشکار در هر دو جنس به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند و در دو گروه 12 نفری جای گرفتند. در پیش‌آزمون، آزمون توجه انتخابی و توزیع‌شده و نیز پرتاب آزاد بسکتبال از آزمودنیها به عمل آمد. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه، پروتکلهای آلفا/تتا و اسامآر/تتا را انجام دادند. سپس از آزمودنیها پس‌آزمون گرفته شد. داده‌ها با آزمونهای یومنویتنی و ویلکاکسون و تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج تغییر معناداری در بهبود توجه و عملکرد آزمودنیها در گروه آزمایش نشان داد. نتیجه‌گیری: نوروفیدبک تأثیر قابلتوجهی در بازآموزی فعالیت امواج مغزی برای بهبود عملکرد و توجه در ورزشکاران دارد. با توجه به نتایج بهدستآمده به روانشناسان ورزشی توصیه می‌شود از نوروفیدبک برای افزایش توجه و تمرکز و در نتیجه بهبود عملکرد استفاده کنند.
معصومه فغفوری آذر؛ مهدی شهبازی؛ شهزاد طهماسبی بروجنی
دوره 3، شماره 9 ، شهریور 1396، ، صفحه 103-116
چکیده
مقدمه: یکی از مهم‌ترین اهداف هر ورزشکاری اجرای عملکرد بهینه در حین مسابقات است، اما گاهی ورزشکاران، تحت‌فشار روانی ناشی از شرایط رقابت، عملکردشان به‌طور ناگهانی تخریب می‌شود. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین نوروفیدبک و تحت‌فشار بر عملکرد ورزشکاران ماهر تیر و کمان در شرایط رقابتی بود. روش: شرکت‌کنندگان 30 ورزشکار زن ماهر تیر و ...
بیشتر
مقدمه: یکی از مهم‌ترین اهداف هر ورزشکاری اجرای عملکرد بهینه در حین مسابقات است، اما گاهی ورزشکاران، تحت‌فشار روانی ناشی از شرایط رقابت، عملکردشان به‌طور ناگهانی تخریب می‌شود. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین نوروفیدبک و تحت‌فشار بر عملکرد ورزشکاران ماهر تیر و کمان در شرایط رقابتی بود. روش: شرکت‌کنندگان 30 ورزشکار زن ماهر تیر و کمان راست‌دست سالم بزرگ‌سال شهر تهران بودند که به شیوه در دسترس انتخاب و پس از رکوردگیری اولیه در شرایط رقابتی و همگن‌سازی به‌طور تصادفی در سه گروه تمرین نوروفیدبک، تمرین تحت‌فشار و کنترل قرار گرفتند. پروتکل تمرینی به مدت 12 جلسه در 4 هفته انجام شد و پس از آن رکوردگیری مجدد در شرایط رقابتی به عمل آمد. یافته‌ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان داد که عملکرد شرکت‌کنندگان در مرحله پس‌آزمون هر دو گروه نوروفیدبک و تحت‌فشار نسبت به گروه کنترل پیشرفت معنیداری داشت (003/0=P)، از سوی دیگر در این مرحله علی‌رغم بالاتر بودن میانگین رکورد گروه تمرین تحت‌فشار، تفاوت معنیداری بین عملکرد گروه نوروفیدبک و تحت‌فشار مشاهده نشد (668/0=P). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این پژوهش، تأثیر تمرین نوروفیدبک و به‌ویژه تحت‌فشار در ارتقاء عملکرد کمانداران ماهر موردتوجه قرار می‌گیرد و بر استفاده از این روش‌ها در کنار تمرین بدنی برای رسیدن به نتایج بهتر در رقابت‌ها تأکید می‌شود.
