عصب روانشناسی
محمدرضا نوروزی همایون؛ محمد حاتمی نژاد؛ اسماعیل صدری دمیرچی
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان گروهی سایکودراما و بازی‌درمانی شناختی رفتاری بر روی کارکردهای اجرایی (حافظه فعال، بازداری پاسخ، انعطاف‌پذیری شناختی و خودتنظیمی هیجانی) در دانش آموزان دارای اختلال اضطراب اجتماعی انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش‌آزمون - پس‌آزمون و گروه کنترل می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه‌ی ...
بیشتر
هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان گروهی سایکودراما و بازی‌درمانی شناختی رفتاری بر روی کارکردهای اجرایی (حافظه فعال، بازداری پاسخ، انعطاف‌پذیری شناختی و خودتنظیمی هیجانی) در دانش آموزان دارای اختلال اضطراب اجتماعی انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش‌آزمون - پس‌آزمون و گروه کنترل می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه‌ی دانش‌آموزان دارای اختلال اضطراب اجتماعی در شهر اردبیل در سال تحصیلی 1402-1401 را شامل شد. نمونه‌ی این پژوهش شامل 45 نفر از دانش‌آموزانی که دارای اختلال اضطراب اجتماعی بودند تشکیل می‌دهند که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و در 3 گروه قرار داده شدند که هر گروه شامل 15 آزمودنی بود (سایکودراما 15 نفر، بازی‌درمانی شناختی رفتاری 15 نفر و کنترل 15 نفر). هر آزمودنی به‌صورت تصادفی در 2 گروه درمان (سایکودراما، بازی‌درمانی شناختی رفتاری) و کنترل قرارگرفته شدند. ابزار و پرسشنامه این پژوهش شامل آزمون دسته‌بندی کارت‌های ویسکانسین و پرسشنامه تنظیم هیجانی گراس و جان (2003) بود. یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان گروهی سایکودراما و بازی‌درمانی شناختی بر بهبود کارکردهای اجرایی و تنظیم هیجان دانش آموزان پسر مبتلا به اضطراب اجتماعی مؤثر می‌باشد در سطح معناداری (0.05)؛ در میان نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون گروه کنترل تفاوت معناداری یافت نشد. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نیز نشان داد که اثربخشی درمان سایکودراما در بهبود بخشیدن کارکردهای اجرایی و تنظیم هیجانی مؤثرتر می‌باشد. نتیجه‌گیری: با توجه به جلسات و نتایج به‌دست‌آمده درمان گروهی سایکودراما و بازی‌درمانی شناختی رفتاری در بهبود کارکردهای اجرایی تأثیر مثبت داشت.
