نوع مقاله : مطالعه موردی
نویسندگان
1 کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
2 استادیارگروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
چکیده
مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان غیرفعالسازی ذهنیت (MDT) در بهبود مهارتهای ارتباطی و عزت نفس بیماران مبتلا به اختلال ارثی سیستم عصبی، حسی و خود مختار نوع ۲ (HSAN2) بود. روش: طرح پژوهش حاضر، طرح شبه آزمایشی تک موردی با طرح خط پایه ی چندگانه بود. جامعهی آماری این پژوهش شامل 50 بیمار دچار اختلال ارثی سیستم عصبی، حسی و خودمختار نوع 2 در سطح جهان بود. نمونهی آماری این پژوهش شامل 2 نفر بود که با روش نمونه گیری هدفمند یک نفر از ایران و یک نفر از کانادا با ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند و به پرسشنامهی مهارتهای میانفردی (ICSQ) و مقیاس عزت نفس روزنبرگ (RSES) پاسخ دادند. دادهها با استفاده از معناداری بالینی، ترسیم دیداری، بهبود تشخیصی و شاخصهای ششگانه کارایی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: براساس نتایج، درصد بهبودی کلی پس از درمان برای مهارتهای ارتباطی 65/52 و برای عزت نفس 57/53 بود. نتیجه گیری: براساس نتایج میتوان نتیجه گرفت که درمان غیرفعالسازی ذهنیت با شناسایی باورهای هستهای ناسازگار و جایگزین ساختن آنها با جایگزینهای سازنده از راه فرآیند اعتباردهی، شفافسازی و مسیردهی مجدد به طور معناداری در بهبود مهارت ارتباطی و عزت نفس بیماران دچار اختلال ارثی سیستم عصبی، حسی و خودمختار نوع 2 (HSAN2) موثر بود.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Single Case of Improving Communicational Skills and Self-Esteem of Patients with HSAN2 Using Mode Deactivation Therapy (MDT)
نویسندگان [English]
- Arash Jelodari 1
- Fatemeh Sadat Marashian 2
1 Master of Clinical Psychology,Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran.
2 Department of Psychology, Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran.
چکیده [English]
Introduction: The current research aimed to examine the effectiveness of the Mode Deactivation Therapy (MDT) on improving communicational skills and self-esteem of patients with HSAN2. Method: The research design was quasi-experimental single case with multiple baselines. The statistical population of the research included 50 patients with HSAN2 all over the world from whom 2 were recruited (one from Iran and one from Canada) using purposive sampling method with inclusion-exclusion criteria. The patients filled out the Interpersonal Communication Skills Questionnaire and the Rosenberg Self-Esteem Scale. The data were analyzed using clinical significance, visual inspection, diagnostic improvement and the six indices of efficacy. Results: According to the results, the total percentage of improvement for communicational skills and self-esteem were 52.65 and 53.57, respectively. Conclusion: One can conclude that the Mode Deactivation Therapy (MDT) was effective in improving communicational skills and self-esteem of the patients with HSAN2 through identifying maladjustment core beliefs and replacing them with useful alternatives via the verification-clarification-validation process.
کلیدواژهها [English]
- Mode Deactivation Therapy
- HSAN2
- Neuropathy
- Communicational skills
- Self-esteem.