مقاله پژوهشی
عصب روانشناسی
عزتاله کردمیرزا نیکوزاده؛ مهدیه رحمانیان؛ مژگان آگاه هریس
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامههای عصبروانشناختی خانوادهمحور بر بهبود حافظه کاری و عملکردهای اجرایی کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی است. روش: این مطالعه با روش نیمهآزمایشی و طرح پیشآزمون- پسآزمون همراه با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه کودکان مبتلا به اضطراب جدایی مراجعهکننده به مراکز درمانی ...
بیشتر
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامههای عصبروانشناختی خانوادهمحور بر بهبود حافظه کاری و عملکردهای اجرایی کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی است. روش: این مطالعه با روش نیمهآزمایشی و طرح پیشآزمون- پسآزمون همراه با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه کودکان مبتلا به اضطراب جدایی مراجعهکننده به مراکز درمانی شهر تهران و مادران آنها بود. 30 کودک به روش نمونهگیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هرکدام 15 نفر) تخصیص یافتند. مداخله در گروه آزمایش شامل 12 جلسه 120 دقیقهای برنامه عصبروانشناختی خانوادهمحور بود که بر تقویت حافظه کاری و عملکردهای اجرایی از طریق تمرینهای تعاملی و بازیهای رایانهای تمرکز داشت. ابزارهای پژوهش شامل آزمون هوشی ریون، مقیاس سنجش اضطراب جدایی، آزمون N-Back و پرسشنامه کارکردهای اجرایی (BRIEF) بود. یافته: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که برنامه مداخلهای خانوادهمحور تأثیر معناداری بر بهبود عملکرد حافظه کاری و کارکردهای اجرایی کودکان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل داشت. یافتهها حاکی از آن بود که این برنامه توانست از طریق تقویت تعاملات کودک- خانواده و ارائه تمرینهای هدفمند، به بهبود ساختارهای شناختی و عملکردهای اجرایی کودکان کمک کند. نتیجهگیری: پژوهش حاضر تأیید میکند که مداخلات خانوادهمحور بهعنوان یک رویکرد مؤثر در مدیریت چالشهای شناختی و رفتاری کودکان مبتلا به اضطراب جدایی میتواند استفاده شود. پیشنهاد میشود در پژوهشهای آینده، تأثیر پایدار این مداخلات در طولانیمدت و در گروههای جمعیتی متنوع بررسی گردد.